ΣΗΜΑΝΤΡΟΝ: Ταξίδι στην Ταορμίνα. Ένα ποίημα του Κώστα Ουράνη και πίνακες ζωγραφικής για την Ταορμίνα

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016

Ταξίδι στην Ταορμίνα. Ένα ποίημα του Κώστα Ουράνη και πίνακες ζωγραφικής για την Ταορμίνα

Ταξίδι στην ουτοπία. Ταορμίνα

Ένας "ουτοπικός" τόπος είναι για τον Κώστα Ουράνη η Ταορμίνα, "η Πατρίδα" του "εξόριστου ονείρου", που τον καλεί να φύγει, "ν' αφήσει τη ζωή του-για να ζήσει"... Στο ομώνυμο ποίημα ο ποιητής εκφράζει τον πόθο για ένα ταξίδι φυγής στην Ταορμίνα όπου τον περιμένει η ευτυχία. Η Ταορμίνα δίνει το όνομά της σ' αυτόν το φανταστικό τόπο, στον οποίο το ποιητικό υποκείμενο σχεδιάζει να ταξιδέψει, αλλά ποτέ δεν αποφασίζει να ξεκινήσει το ταξίδι. Η Ταορμίνα είναι εκεί και τον περιμένει, αλλά η αίσθηση αυτής της αναμονής είναι τόσο γλυκιά που δεν επιτρέπει τελικά την πραγματοποίηση του ταξιδιού...

John Brett, Οι ακτές της Σικελίας από την Ταορμίνα. 1893. Ιδιωτική Συλλογή.

Ταορμίνα είναι το ιταλικό όνομα της αρχαίας ελληνικής αποικίας "Ταυρομένιον" (ο Στράβων αναφέρει ότι ήταν αποικία της Νάξου), που βρίσκεται στη Σικελία, ανάμεσα στη Μεσσήνη και την Κατάνη. Ήδη από τον 19ο αιώνα ήταν αγαπημένος τουριστικός προορισμός Ευρωπαίων και Αμερικανών περιηγητών, ζωγράφων, ποιητών και διαφόρων καλλιτεχνών. Πολλοί ζωγράφοι που συνήθιζαν να περνούν ένα μεγάλο διάστημα στην Ιταλία, ζωγραφίζοντας τοπία και αρχαιολογικούς χώρους, έχουν επισκεφθεί την Ταορμίνα. Αγαπημένο τους θέμα ήταν οι ακτές της Σικελίας και το αρχαίο θέατρο της Ταορμίνα με θέα στο βάθος το ηφαίστειο της Αίτνας.

Ας ταξιδέψουμε, λοιπόν, στην Ταορμίνα με τους στίχους του πολυταξιδεμένου Κώστα Ουράνη και τις εικόνες των Βρετανών ζωγράφων John Brett και Willial Logsdail, των Αμερικανών Thomas Cole και William Haseltine και του Αυστριακού Ferninand Georg Waldmüller.

Thomas Cole, Το ηφαίστειο Αίτνα από το αρχαίο θέατρο της Ταορμίνα. 1843. Wadsworth Athenaum Συλλογή Τέχνης.

Κώστα Ουράνη, Ταορμίνα

Όλο λέω να φύγω μιαν ημέρα,

όλο λέω να πάω στην Ταορμίνα...

Σε πέλαο γαλάζιας νοσταλγίας

Τ΄Όνειρο τραγουδάει σα σειρήνα:

-Ταορμίνα! Ταορμίνα! Ταορμίνα!...

Ω κάλεσμα γλυκό σαν των πουλιώνε

σε πρωϊνές βραγιές το Μάη το μήνα!

William Stanley Haseltine, Το όρος Αίτνα από το αρχαίο θέατρο της Ταορμίνα. 1871. Μουσείο Τέχνης του Birmingham. Alabama.

Κι όλο λέω να φύγω, κι όλο λέω
τα πάντα στη ζωή μου ναν τ' αφήσω,
να διπλομανταλώσω όλες τις πόρτες
και, δίχως καν τα μάτια να γυρίσω,
μ' άτρεμα τα φτερά-ν' αποδημήσω.

Πώς τρικυμίζει μέσα μου η λαχτάρα
ν' αφήσω τη ζωή μου-για να ζήσω!

Ferninand Georg Waldmüller, Τα ερείπια του αρχαίου ελληνικού θεάτρου στην Ταορμίνα της Σικελίας. 1844. Πριγκιπικές Συλλογές του Λίχνεσταϊν.

Τα βράδια πλάι στη λάμπα μου σκυμένος,

ξέθωρους χάρτες ναυτικούς κοιτάω,

μπροστά μου έχω παμπάλαια βιβλία,

που κάθε τόσο τα φυλλομετράω:

το δρόμο που θα πάρω μελετάω.

Μα τα χρόνια περνάνε κι όλο μένω,
πάντα κάτι τυχαίνει-και δεν πάω...

Κι ούτε θα πάω ποτές! Η Ταορμίνα
(κι άν υπάρχει) για μένα θε να μείνει
του εξόριστου τ' Ονείρου μου η Πατρίδα,
σα μια Ευτυχία που μου' ναι ταγμένη
και που, ό,τι κι αν συμβεί-με περιμένει,

ενώ, αν είχα πάει, τι θά' χα τώρα
την άχαρη ζωή μου να γλυκαίνει;